Settling in

Daar zat ik dan, snoepend van mijn ‘potato chips’, tussen alle vlotte, sportieve Australische dames. Het was net 12 uur s’middags en ergens begon ik me te schamen dat ik (nu al) frietjes aan het eten was. Om het een beetje te rechtvaardigen voor mezelf had ik er een caesar salad bij gepakt, zodat het geheel iets gezonder oogde. In theorie zou mijn plannetje moeten werken, maar tussen alle, in sportkleding geklede, strakke lichamen van de moeders en pubers om mij heen, voelde ik mij alsnog een ‘vreetzak’. Jaaa, ik moest zo nodig dat frietje bestellen, want na twee weken ontzettend gezond te koken, verlangde mijn lijf naar een vette hap. Zover ik begrepen heb is mijn hostfamilie niet de enige familie die elke dag gezond kookt. Heel Australië is sportief en gezond bezig! Denk aan snacks die enkel en alleen bestaan uit komkommer en wortel i.p.v. het in Nederland gebruikelijke snoepje of koekje, denk aan geen peper, zout of suiker gebruiken bij het maken van maaltijden, denk aan koelkasten die tot de nok toe vol staan met groenten en fruit. De Australiërs doen hun reputatie eer aan. Daarentegen hebben ze bijna allemaal, naar eigen zeggen, last van allergieën. In iedere winkel staan rekken vol met glutenvrije producten en lactosevrije melk om aan al die behoeften te voorzien. Ik heb het geluk (!) dat ook mijn hostfamilie de nodige allergieën heeft. Vader en de jongste twee kinderen kunnen alleen lactosevrije melk verdragen en moeder is licht diabetes. Maar dat alles is nog niets vergeleken met de oudste zoon. Hij mag bepaalde voedingsstoffen/waarden in producten niet hebben. Wanneer fruit bijvoorbeeld te rijp is, kan hij dat niet meer eten. Een tomaat mag hij eten, als het ‘vel’ eraf is gehaald. En ga zo maar door.. Je kunt je wel indenken dat je ontzettend creatief moet zijn om een gezonde, volledige maaltijd te bereiden. Een hele uitdaging dus!

Waar ik dan wel weer goed in ben is autorijden. Ja ik! Wie had dat gedacht. Ik zag enorm op tegen het drukke verkeer en links rijden (met de daarbij behorende regels). Vooral rotondes blijven eng! Zelfs auto rijden tijdens een storm gaat me goed af. Het stormt namelijk al twee dagen non-stop. En helaas is er dan weinig te beleven in Sydney. Tot nu toe heb ik geluk gehad met het weer. In de weekenden was het tot nu toe lekker warm, wat mij de kans gaf om meteen een ‘surfcamp’ te boeken.

Ooit een meisje van 1.55 m op een joekel van een surfboard (twee keer zo groot als haar) zien staan? I did it! And it was awesome! Na een aantal mislukte pogingen stond ik er dan toch echt! Jammer genoeg geen actiefoto om te bewijzen dat ik daadwerkelijk rechtop bleef staan. Hopelijk volgen er nog meer surfsessies zodra het weer iets beter word. Lieve collega Ridders, nogmaals super bedankt voor jullie cadeau.

We sliepen in een geweldig hostel in, voor mijn gevoel, de middle of nowhere. Omringd door natuur en op loop afstand van het strand. Wat wil een mens nog meer? Alsof dat nog niet genoeg was, liep kangaroo Josie los rond over het terrein. Meteen een vinkje kunnen zetten op mijn Australische Bucketlist: Een kangaroo aaien √. Naast het surfen ben ik dat weekend ook gaan sandboarden vanaf enorme ‘sanddunes’. Op een soort slee/board vanaf een enorm steile heuvel om vervolgens weer door het losse zand omhoog te klauteren. Overal waar ik keek zag ik wit zand en een strakke blauwe lucht. Een uitzicht uit een tijdschrift! Om het weekend goed af te sluiten hebben we vervolgens met z’n allen een dolfijnentocht gemaakt. Een hele groep dolfijnen met kleintjes zwom rakelings langs de boot. Mooi om te zien! Hoe fijn alles ook was, het fijnste was om andere au pairs te leren kennen. Je kunt je ervaringen delen met iemand die precies weet waar je over praat. Je hebt vrienden nodig om je door de moeilijke periodes heen te slepen. Het aangaan van nieuwe vriendschappen aan de andere kant van de wereld is al een avontuur op zich. Je beleeft samen het grote avontuur.

Het klikte met een aantal au pairs zo goed dat we besloten die vrijdag erna mee te gaan met een pubcrawl. En we waren niet de enige! Met een groep van ongeveer 60 personen dronken we ons een weg van kroeg naar kroeg. Mijn eerste stapavond was een succes! Om het uiterste uit het weekend te halen heb ik onder andere Chatswood bezocht, Manly Beach met eigen ogen bewonderd en ‘the Dutch Shop’ leeg gekocht. Zo volgen er ieder weekend wel een paar plekken die ik van mijn lijstje kan afvinken. Komend weekend is Kingsday en jullie weten wat dat betekend. Oranje! Bier! Feest! Ik ga dit feestje vieren samen met nog ±160 andere verdwaalde zielen hier in Sydney op een partyboat. Klinkt goed toch?

Al met al heb ik het helemaal niet slecht hier. De familie betrekt me volledig bij het gezin en ik voel me al echt thuis hier. Ik geniet volop van de kleine dingen die dit land te bieden heeft. Sta ik in de tuin de was op te hangen, vliegen er drie prachtige papegaaien over me heen. Hoe goed ik ook mijn best probeer te doen om het gevoel dat je hier krijgt, de natuur die je ziet, het eten dat je proeft en de geuren die je ruikt te beschrijven.. Het is toch anders dan het zelf beleven. Wat zou ik dit graag met jullie willen delen!

Lieve groetjes vanuit het momenteel regenachtige Willoughby, Sydney!
Mandy